“வயது என்பது எண்ணிக்கை மட்டுமே” என்பதற்கான ஜீவமான எடுத்துக்காட்டாக, தனது வாழ்க்கையின் இறுதி நாள்கள் வரை அதை நிரூபித்துப் பார்த்தவர், நடிகை பி. சரோஜா தேவி.
பளிச்செனும் தோற்றம், அழகிய அலங்காரம், அதில் மையமாக விரியும் அழகு கண்ணோட்டம், அழகிய ‘மை’ மையமாக உள்ள நெற்றிக்கண், மற்றும் அவரின் பிரமையூட்டும் புன்னகை — இவை அனைத்தும் சேர்ந்து ஒரு நடிகையின் தனித்துவ முகமாகச் சிறந்து விளங்கின. எப்போது பார்த்தாலும், அவர் முகத்தில் அந்த ஒளிரும் ஒளி காணப்படும்.
பெரும் புகழ், பரிசுகள், பதவிகள் என அனைத்தும் அவரின் வாழ்க்கையில் இருந்தபோதிலும், ஒரு உண்மையான கலைஞனுக்கு, தனது திறமையை முடிவற்ற அர்ப்பணிப்புடன் வெளிப்படுத்தியிருப்பதே உண்மையான வெற்றியாக அமையும். அன்றாடம் தனது கலையை ஏற்கும் ரசிகர்களிடம் கிடைக்கும் கைதட்டலே அவருக்கு முதல் பாராட்டாகவே இருக்கும். அந்தத் திருப்தியே தேடி, தனது மரணத்தை நெருங்கிய காலத்திலும் திரைத்துறையில் தொடர்ந்து இருந்தவர் சரோஜா தேவி. அந்த சுயமிகுதியுடன், 87வது வயதில், திங்கட்கிழமை அன்று இந்த மண்ணை விட்டுப் புறப்பட்டார்.
“ஒரு கலைஞனுக்கு மறைவு இல்லை” என்பதற்கான உண்மை உரையை அவருடைய வாழ்க்கையே உறுதிப்படுத்துகிறது. அவரின் நினைவுகள் தான் இப்போது நம்மோடு தொடர்ந்து வாழ்கின்றன. அவர் மறைந்த நாளில், அவரைப் பற்றி நினைவு கூர்வது அவருக்கு நாம் வழங்கும் உண்மையான மரியாதை.
தமிழகம் – ‘வந்தாரை வாழவைக்கும்’ நெஞ்சளவான மரபின் சான்று. அந்தத் தமிழ் திரையுலகமே, கன்னட சினிமாவிலிருந்து வந்த சரோஜா தேவியின் வரவேற்புக்கு புனித மேடையாக விளங்கியது.
பிரபல ஹீரோக்களின் முன்னிலையில் கூட, அவர் தனக்கென ஒரு தனிச்சாயல் கொண்ட நடிகையாக உயர்ந்தார். தமிழ் ரசிகர்கள் அவருக்கு ‘கன்னடத்துப் பைங்கிளி’, ‘அபிநய சரஸ்வதி’ என மகிழ்வுடன் பட்டமளித்தனர். அவர் நடிப்பின் மென்மையும், அபிநயத்தின் நுட்பமும், ‘ராஜாவின் பார்வை ராணியின் பக்கம்’ என கண்களால் ரசிக்கச் செய்தன. ‘சிட்டுக்குருவி முத்தம் கொடுத்து’ என கைகளால் பேசும் கலைசொற்கள் மூலம் மக்களிடம் நிலைத்த இழைபிணைப்பை ஏற்படுத்தினார். தமிழ் ரசிகர்களின் இதயங்களில் ஒரு ஒத்த ஒலி எழுந்தது — “நாமே சரியான நடிகையை தேர்ந்தெடுத்திருக்கிறோம்!”
தமிழ், தெலுங்கு, கன்னடம் என மூன்று மொழித் திரையுலகங்களிலும் சுமார் 200-க்கும் மேற்பட்ட படங்களில் நடித்துள்ளார். அதிலும், தமிழில் மட்டும் இருபத்திஐந்து ஆண்டுகள் முன்னணி நடிகையாக நீடித்தவர்.
சினிமாவில் அவருடைய பிரவேசமே ஒரு திருப்புமுனை. போலீசாக பணியாற்றிய பைரவப்பா, குடும்பப் பொறுப்பை தாங்கிய ருத்ரம்மா ஆகியோரின் நான்காவது மகளாக பிறந்த சரோஜா தேவி, பள்ளிப் போட்டிகளில் பங்கேற்று பாடி வந்திருந்தபோது, ஹொன்னப்ப பாகவதர் என்ற கலைஞரால் கண்டுபிடிக்கப்படுகிறார். அவரது படமான ‘மகாகவி காளிதாஸா’ (1955) மூலமாக கன்னட திரையில் அறிமுகமாகிறார். அந்தப் படம் மட்டும் ஒரு மாபெரும் வெற்றி பெற்று, தேசிய விருதும் பெற்றது.
தமிழில், ‘இல்லறமே நல்லறம்’ படத்தில் சிறிய வேடத்தில் அறிமுகமானார். ஆனால், அதன் பிறகு இரண்டாம் கதாநாயகியாக சில படங்களில் நடித்து வந்த நிலையில், எம்.ஜி.ஆர் தனது சொந்த தயாரிப்பாக எடுத்த ‘நாடோடி மன்னன்’ படத்தின் மூலம் ஒரு பெரிய திருப்பத்தை சந்திக்கிறார். அதனைத் தொடர்ந்து, ‘திருடாதே’, ‘தாய் சொல்லைத் தட்டாதே’, ‘எங்க வீட்டுப் பிள்ளை’, ‘அன்பே வா’ என அவர் நடித்த திரைப்படங்கள் தமிழ் மக்களின் நினைவில் குடிகொண்டுவிட்டன.
‘கல்யாணப் பரிசு’ திரைப்படம், இயக்குநர் சி.வீ. ஸ்ரீதர் வழியாக அவரை ஒரு முன்னணி நடிகையாக உயர்த்தியது.
சிவாஜி கணேசனுடன் நடித்த ‘பாகப் பிரிவினை’, ‘பாவமன்னிப்பு’, ‘பார்த்தால் பசி தீரும்’, ‘புதிய பறவை’ போன்ற படங்கள் அவரின் நடிப்புப் பொலிவை இன்னும் உயர்த்தின. எம்.ஜி.ஆருடன் 26 படங்களிலும், சிவாஜியுடன் 22 படங்களிலும் ஜோடியாக நடித்தார். ஜெமினி கணேசனுடனும் பல வெற்றி படங்களில் நடித்திருக்கிறார்.
படப்பிடிப்புகளில் நேரம், ஒழுங்கு ஆகியவற்றில் மிகுந்த கவனம் செலுத்தியவர். அந்த காலத்தில் அதிக சம்பளம் வாங்கிய நடிகையாகவும், ஆடை மற்றும் மேக்கப்பில் புதிய முயற்சிகளை சோதித்த நடிகையாகவும் குறிப்பிடப்படுகிறார்.
திருமணத்திற்கு பிறகும் கதாநாயகியாக நடித்ததன் மூலம், “திருமணம் செய்துகொண்டால் வாய்ப்புகள் குறையும்” என்ற தவறான நம்பிக்கையைத் தகர்த்தெறிந்தவர். இன்றைய நடிகைகளுக்குப் பாதை வகுத்த முன்னோடியானவர்.
சிவாஜி – விஜய் இணைந்த ‘ஒன்ஸ்மோர்’ படத்தில் நடித்த பிறகு நீண்ட இடைவெளிக்குப் பின்னர், சூர்யா நடித்த ‘ஆதவன்’ படத்தில் தனது கலையை மீண்டும் காட்டினார். அந்தப் படத்தில், வடிவேலுவின் நகைச்சுவையை ஒத்த வண்ணமாக அவர் கொடுத்த ஒளிரும் நடிப்பு, ரசிகர்களை வியப்பில் ஆழ்த்தியது.
