‘தடயம்’ படத்துக்குப் பிறகு எழுத்தாளர் தமயந்தி இயக்கியுள்ள புதிய திரைப்படம் ‘காயல்’.
காயத்ரி சங்கர் மற்றும் லிங்கேஷ் முக்கியக் கதாபாத்திரங்களில் நடித்துள்ள இந்தப் படத்தை ஜே ஸ்டூடியோஸ் சார்பில் ஜேசு சுந்தரமாறன் தயாரித்திருக்கிறார். விரைவில் வெளிவர உள்ள இந்தப் படத்தைப் பற்றி இயக்குநர் தமயந்தியிடம் பேசியோம்.
‘காயல்’ பேசும் கருப்பொருள் என்ன?
இது காதலுக்கு எதிரான சாதி அடிப்படையிலான அநீதிகளும் கொடுமைகளும் இன்னமும் சமூகத்தில் இருந்து வருகிறதைக் கூறும் படம். தற்கொலைக்கு எதிராக போராடும் ஒரு பெண், தன் காதலை தாய் ஒளியடிப்பதை சந்திக்கிறார். இதற்குப் பின்னணியில் சாதி காரணமாக அமைகிறது. பின்னர் அவள் அண்ணன் மகனுடன் திருமணம் செய்ய அழுத்தப்படுகிறார். இதை ஏற்க முடியாத அவள் எடுக்கும் முடிவும், அதனால் ஏற்படும் விளைவுகளும் இப்படத்தில் சித்தரிக்கப்படுகின்றன.
அனுமோள் முக்கிய கதாபாத்திரத்தில் நடித்திருக்கிறாராம்?
ஆமாம். சில வருடங்களுக்கு முன்பு அவரை கேரளாவில் சந்தித்தபோது, இந்தக் கதையைப் பகிர்ந்தேன். அப்போதே, “இந்தக் கதையை படமாக்கினால், அந்தத் தாயின் வேடத்தில் நான் நிச்சயம் நடிப்பேன்” என்று உறுதியளித்தார். அவர் சொன்னதற்கேற்பவே நடித்து, மிக அழகாக பாத்திரத்தை உயிர்ப்பித்துள்ளார். மற்ற நடிகர்களும் சிறப்பாக நடித்துள்ளனர். ஒளிப்பதிவில் கார்த்திக் பாலசுப்பிரமணியம் சிறப்பாகப் பணியாற்றியிருக்கிறார். அவருடன் நான் மியூசிக் ஆல்பம் வேலை செய்த அனுபவம் உண்டு; அவரது ஒளியமைப்பு உணர்வுகள் எனக்கு மிகவும் பிடிக்கும். படத்துக்கான படத்தொகுப்பை பிரவீன் பாஸ்கர் செய்திருக்கிறார். இசையை ஜஸ்டின் கெனன்யா அமைத்துள்ளார். பாரதியாரின் ‘பாயும் ஒளி’ பாடலுக்கு சுதர்சன் என் குமார் இசையமைத்திருக்கிறார்.
‘காயல்’ பெண்கள் குறித்த படம் தானா?
இந்தப் படம் ஒரு அர்ப்பணிப்பு — “தங்கள் வானத்தின் வாசனையை முகர்ந்த பெண்களுக்கு”.
பெண்கள் தங்கள் வாழ்க்கையைத் தேர்வு செய்ய முயற்சிக்கும் போது, குடும்பமும் சமூகமும் அவர்களைக் நம்ப வேண்டியதுதான். ஆனால், அவர்கள் சரியான முடிவெடுக்கத் தெரியாது என்று நினைத்து அவர்களது தேர்வுகள் மறுக்கப்படுகின்றன. இதே மாதிரி சூழ்நிலைகள் பல பெண்கள் வாழ்க்கையிலும் நடக்கின்றன. தொழில், கல்வி, திருமணம் — எந்த முடிவுகளும் அவர்களுடையதாய் இருக்க முடியவில்லை. எழுத்தாளர் பிரபஞ்சன் சொல்வது போலவே, அவர்கள் பிறரை சார்ந்த வாழ்க்கையை வாழ்கிறார்கள். அந்த தேர்வுகளுக்குப் மதிப்பு அளிக்கப்படும் சமூகம் உருவாகவேண்டும் என்பதே இந்தக் கதையின் குறிக்கோள்.
இந்தப் படம் சாதாரண பெண்களின் வாழ்க்கையைக் கூறுகிறதா?
நிச்சயம். பெரும்பாலான நேரங்களில் சாதாரண மக்களின் வாழ்க்கை சினிமாவில் இடம்பெறுவதில்லை. ஆனால், அவ்வாறான வாழ்க்கைதான் உண்மையானதுமாகவும் ஆழத்துடனும் இருக்கிறது. எனது வாழ்க்கையை எடுத்துக்கொண்டாலே புரியும் — ஒரு சாதாரண குடும்பத்தில் பிறந்த பெண்ணாக, என் குரல் எங்கும் பிரதிபலிக்கப்படவில்லை. பெரும்பாலான பெண்கள், மரணிக்கிறதற்கும் முன், தங்கள் சின்ன ஆசைகளைச் சொல்ல முடியாமல் உயிர் இழக்கிறார்கள். இந்தப் படம், அத்தகைய பெண்களின் உணர்வுகளை வெளிக்கொண்டு வர முயல்கிறது.
‘தடயம்’ மாதிரியான சுயாதீன தமிழ்ப் படங்கள் குறைவாகவா வருகின்றன?
ஆம். தமிழில் இன்னும் நிறைய சுயாதீன படங்கள் வரவேண்டும். ஆனால், லாபத்தை எதிர்பார்க்காமல் தயாரிக்கத் துணியும் தயாரிப்பாளர்கள் தேவை. சினிமாவில் பின்னணி இல்லாதவர்கள் முன்னேற மிகவும் கடினம். திறமையை நம்பி வாய்ப்பளிக்கும் ஒருவரும் (‘காட்பாதர்’) தேவைப்படுகிறது. அந்த வாய்ப்பு இல்லாததால், பல சிறந்த படங்கள் பார்வையாளர்களிடம் சேராமல் மறைந்துவிடுகின்றன. இங்கு, பெரிய வணிக வெற்றிப் படங்களையே உண்மையான திரைப்படங்கள் எனக் கருதும் எண்ணம் நிலவுகிறது. அது மாறவேண்டும்.
சோஷியல் மீடியாவில் சினிமாவுக்கு எதிரான வெறுப்புப் பிரச்சாரம் அதிகரித்துள்ளதா?
ஒரு திரைப்படம் தோல்வியடைந்தால்தான் மகிழும் மனநிலை இப்போது அதிகரித்திருக்கிறது. ஒரு பெரிய படம் தோல்வியடைந்துவிட்டால், அதே நேரத்தில் வந்த நல்ல படங்களைப் பற்றி பேசாமல், தோல்வியடைந்த படம் குறித்தேயே பேசிக் கொண்டிருக்கிறார்கள். ஒவ்வொரு மனிதனுள்ளேயும் சற்றேனும் சினமும், ஈரமின்மை இருக்கிறது. ஆனால், சமூக ஊடகங்கள் முகமில்லாத தளமாக இருப்பதால், எல்லா எதிர்மறையான உணர்வுகளையும் அங்கே வெளிப்படுத்துகிறார்கள். சினிமா என்றாலே எல்லையைக் கடக்கக்கூடிய அளவுக்குப் போய்விடுவது வருத்தமளிக்கிறது.
