காதல் தோல்வியின் பின்னணியில், போதைக்கு அடிமையாகி குடும்பத்தினரால் புறக்கணிக்கப்படுகிறார் ஆனந்த் (அதரவா). இதேவேளை, பார்டர்லைன் பெர்சனாலிட்டி டிசார்டர் எனும் மனநல சிக்கலில் சிக்கியிருப்பவர் திவ்யா (நிமிஷா சஜயன்). ஆனந்த் தனது போதை பழக்கத்திலிருந்து மீண்டு, திவ்யாவுடன் திருமணமான பிறகு அவர்கள் வாழ்க்கை சீராகத் துவங்குகிறது. இந்த மகிழ்ச்சிக்கு முத்திரையாக ஒரு குழந்தை பிறக்கிறது. ஆனால், அந்த மகிழ்ச்சியான தருணமே எதிர்பாராத திருப்பமாக மாறுகிறது – மருத்துவமனையில் குழந்தை மாற்றப்படுகிறாள்.
இதுகுறித்து யாருக்கும் தெரியாத நிலையில், தன் குழந்தை அல்ல என்று சரியாக அடையாளம் காண்கிறார் திவ்யா. இதனைத் தொடர்ந்து, தனது குழந்தையை மீட்கும் முயற்சியில் இறங்குகிறார் ஆனந்த். குழந்தையை அவர் கண்டுபிடிக்கிறாரா? தற்போது அவர்களிடம் இருக்கும் குழந்தை யாருடையது? என்ற கேள்விகளுக்கு உணர்வுப் பூர்வமாகவும், திரைக்கதை ரீதியாகவும் பதிலளிக்கிறது ‘டிஎன்ஏ’.
‘ஃபர்ஹானா’ திரைப்படம் எதிர்பார்த்த வரவேற்பைப் பெறாத பிறகு, இயக்குநர் நெல்சன் வெங்கடேசன் மிக முக்கியமான சமகால பிரச்சினையை மையமாகக் கொண்டு, அதனை சுவாரசியமான திரைக்கதையுடன், திறமையான நடிப்புத் தொகுப்புடன் சொல்லியிருக்கிறார். அவரது முந்தைய படங்கள் ‘ஒருநாள் கூத்து’ மற்றும் ‘மான்ஸ்டர்’ போலவே, ‘டிஎன்ஏ’யும் குறிப்பிடத்தக்க படமாகும் என்பதில் ஐயமில்லை.
படம் துவங்கும் விதமும், ஹீரோ-ஹீரோயினின் பின்னணியை அறிமுகப்படுத்தும் காட்சிகளும் சிறப்பாக அமைந்துள்ளன. குறிப்பாக, திருமண நாளில் நிமிஷாவின் மனநல பிரச்சனை தெரிய வரும் காட்சிகள், உணர்வுகளை நன்கு வெளிப்படுத்துகின்றன. உணர்ச்சி காட்சிகளே படத்தின் பலம். பல சின்ன தருணங்களிலும் மனதைக் கொள்ளை கொள்ளும் நிகழ்வுகள் இடம்பெற்றுள்ளன.
இரண்டாம் பாதியில் படம் குறைந்த அளவில் தடுமாறுகிறது. ஹீரோ போலீஸாரிடம் புகார் கொடுப்பதும், தொடர்ந்து அவர்களைச் சந்திப்பதும், அவர்கள் ஹீரோவை ஒரு பக்கமாய் விட்டு விலகி நிற்பதும் உண்மையிலேயே படு செயற்கையாகத் தோன்றுகிறது. ஹீரோ, போலீஸ் அதிகாரி பாலாஜி சக்திவேலை ஒரு நரபலியை தடுக்கும் நடவடிக்கையில் இணைத்துக் கொள்கிறார் என்பதும் ஹீரோயிசத்துக்காகவே அமைந்திருக்கிறது.
மேலும், மெயின் வில்லனை சஸ்பென்ஸாக வைத்திருப்பதாக கூறி, திரைக்கதை இடையே தடுமாறுகிறது. காயத்ரி நடிக்கும் ஒரு ஐட்டம் பாடல் கூட பீச் இல்லை. ஆனால், கடைசி 20 நிமிடங்களில் படம் மீண்டும் தன்னை சீர்படுத்துகிறது. ஒரு உற்சாகமான க்ளைமாக்ஸ் காட்சியுடன் முடிவடைகிறது.
அதர்வா, இந்த கதாபாத்திரத்தில் சிறப்பாக நடித்திருக்கிறார். காதல் தோல்வியில் தன்னை இழந்து போனதும், குழந்தையை பிரிந்து வேதனைப்படுவதும் போன்ற உணர்வுகளை அழுத்தமாக பதிவு செய்துள்ளார். நிமிஷா சஜயனும் படத்தின் முக்கிய ஆஸ்தியாக விளங்குகிறார். ஓவர் ஆக்டிங் இல்லாததாலேயே அந்தக் கதாபாத்திரம் நம்ப வைக்கும் வகையில் உள்ளது.
மற்ற நடிகர்கள் – சேத்தன், விஜி சந்திரசேகர், ரமேஷ் திலக் மற்றும் குழந்தைகளை திருடும் பாட்டி ஆகியோர் குறுகிய தோற்றங்களில் கூட பாராட்டத்தக்க நடிப்பை வழங்கியுள்ளனர். ஜிப்ரானின் பின்னணி இசை சிறப்பாக அமைந்துள்ளது, ஆனால் பாடல்கள் பெரிதாக நினைவில் நிலைக்கவில்லை. பார்த்திபனின் ஒளிப்பதிவும் திரில்லர் பாணிக்கு ஏற்றவாறு இருக்கிறது.
படத்தின் மிகப் பெரிய குறை – வில்லன். வில்லனின் பார்வையில் தடுப்பூசிகள் குறித்த ஆபத்தான கருத்துகள் முன்வைக்கப்படுவது குழப்பத்தை ஏற்படுத்துகிறது. இது கதாபாத்திரத்தின் பார்வையா அல்லது இயக்குநரின் பார்வையா என்பதை தெளிவுபடுத்தாதது ஒரு பெரிய பிழை.
சில லாஜிக்கற்ற பகுதிகள் இருந்தபோதிலும், குழந்தை கடத்தல் போன்ற ஒரு நுணுக்கமான சமூக பிரச்சினையை உணர்வுப் பூர்வமாகவும், பரபரப்பாகவும் சொல்லியிருப்பது ‘டிஎன்ஏ’யை பாராட்டத் தக்க படமாக மாற்றுகிறது.
