இந்தியாவின் மிகப்பெரிய பணக்காரரான நீரஜ் (ஜிம் சர்ப்) அதிகாரி மற்றும் அரசியல்வாதிகளுக்கு ரூ.50,000 கோடி லஞ்சம் கொடுக்க திட்டமிடுகிறார். இதற்காக, முன்னாள் சிபிஐ அதிகாரி தீபக்கை (நாகார்ஜுனா) அணுகுகிறார். அந்த பணத்தை பல்வேறு பினாமிகள் மூலமாக செலுத்த வேண்டிய சூழ்நிலையில், தீபக், பிச்சைக்காரர்களை பினாமிகளாக பயன்படுத்தும் யோசனையை முன்வைக்கிறார். நான்கு பிச்சைக்காரர்கள் தேர்ந்தெடுக்கப்பட, அவர்களில் ஒருவராக திருப்பதியில் உள்ள தேவா (தனுஷ்) இருக்கிறார். பணம் ஒப்படைக்கப்பட்டதும், அந்த பினாமிகளை கொன்றுவிட நீரஜ் தனது கும்பலை அனுப்புகிறார். ஆனால் தேவா மட்டும் உயிரோடு தப்பிக்கிறார். அதன்பின், நீரஜின் கூட்டத்தினர் தேவாவைத் தேடி அலைய, அவருக்கு சமீரா (ராஷ்மிகா மந்தனா) உதவுகிறாள். தேவா உயிருடன் தப்பிக்கிறாரா? தீபக் மற்றும் நீரஜின் முடிவென்ன? என்பதே இந்தக் கதையின் மையம்.
சாதாரண பிச்சைக்காரர்களை பினாமி முகங்களாக மாற்றி பணப்புழக்க முறைகேடுகள் நடப்பதை இயக்குநர் சேகர் கம்முலா சுவாரஸியமான கதையாக உருவாக்க முயன்றுள்ளார். இயற்கை வளங்களை, அதிகாரத்தில் இருப்பவர்கள் மற்றும் பெரிய நிறுவனங்கள் எப்படி வசூலிக்கின்றன என்பதை அவருடைய காட்சிகள் நன்கு பிரதிபலிக்கின்றன. தனி நலனுக்காக யாரையும் பயன்படுத்த தயாராக இருக்கும் இந்த ஒழுக்கமற்ற அமைப்பை, நேர்த்தியாகவே பதிவு செய்கிறார். சிறப்பாக, பொதுமக்களை சிக்கலில் மாட்டச் செய்யும் முறைகள் உணர்ச்சியை தூண்டும் வகையில் உள்ளன. கதை முதற்கட்டமாக பாத்திரங்களை அறிமுகப்படுத்தும் விதமாக செல்கிறது — ஆனால் இன்னும் தெளிவாக செய்யக் கூடியிருந்தது.
பணம் வழங்கப்பட்டவுடன் பிச்சைக்காரர்களை கொல்வார்கள் என்பதிலிருந்து நாயகன் தப்புவார் என்பது எதிர்பார்க்கக்கூடியதுதான். இதுதான் திரைக்கதையில் சற்று தாக்கம் குறைவாக உணரப்படக்கூடிய பகுதி. ஆனால் ஹீரோவாக தனுஷ் பிச்சைக்காரராக இருப்பதால், வழக்கமான ஹீரோ இமேஜ் இல்லாமல் கதையைச் செலுத்தியிருப்பது புதியதொரு அணுகுமுறை. அதே நேரத்தில், இதே அம்சம் படத்தை மெதுவாக்கி விடுகிறது.
தீபக் என்பது திறமையான அதிகாரி என்பதை உணர்த்தும் சில காட்சிகள் தேவையாக இருந்தன. மிகப்பெரிய பணக்காரனான நீரஜ் ஒரு தெரியாத பிச்சைக்காரனை அடைய முடியாமல் தவிக்கிறார் என்பது நம்பத் தகுந்தது அல்ல. ராஷ்மிகாவின் கதையில் பிரவேசம் தெளிவாக இருக்கும் போதும், தொடர்ந்து தனுஷைச் சுற்றி வட்டமிட்டு, உதவுவதை சிலர் ஓயாமையாகப் பட்டெடுப்பதாய் காணலாம். 3 மணி நேரம் ஓடும் இந்தப் படம், இடையில் சற்று நீளமடைந்துவிட்டது. அரை மணி நேரம் குறைத்திருந்தால் சிறந்திருக்கும்.
இருப்பினும், வில்லன்களின் பின்தொடர்ச்சி, தனுஷின் ஓட்டம், ராஷ்மிகாவின் திடீர் சிக்கல்கள், நாகார்ஜுனாவின் மனவலிகள் — இவை அனைத்தும் கதையில் ஈர்ப்பை குறைக்காமல் வைத்திருக்கின்றன.
இந்தப் படத்தின் மிகப்பெரிய பிளஸ் பாயின்ட் தனுஷ். ஆரம்பத்திலேயே பிச்சைக்காரராக வந்தபோது காட்டிய நடிப்பும், பணக்கார வேடத்தில் தந்த வேறுபாடும் பாராட்டப்படத்தக்கது. நாகார்ஜுனா தனது அனுபவத்தால் பாத்திரத்தில் ஊறும் நுணுக்கங்களை காட்டுகிறார். ராஷ்மிகாவின் அப்பாவித்தனம் கலந்த நடிப்பு மனதில் பதிகிறது. ஜிம் சர்ப் பணக்காரருக்கேற்ற தன்னம்பிக்கையுடன் நடித்திருக்கிறார். கே. பாக்யராஜ், சுனைனா, சாயாஜி ஷிண்டே, ஜெயப்பிரகாஷ் மற்றும் தலிப் தஹில் ஆகியோரின் துணைபாத்திரங்களும் அருமையாக அமைந்துள்ளன.
இசைமைப்பில் தேவி ஸ்ரீ பிரசாத் வழங்கிய ‘போய் வா நண்பா’, ‘என் மகனே’ போன்ற பாடல்கள் நன்றாக அமைந்துள்ளன. நிகேத் பொம்மிரெட்டியின் ஒளிப்பதிவு, மும்பையின் துடிப்பை அழகாகக் காட்சிப்படுத்துகிறது. படத்தொகுப்பில் கார்த்திகா ஸ்ரீநிவாஸ், குறிப்பாக இரண்டாம் பாதியில் சற்றே சோம்பல் காட்டியிருக்கிறார்.
சிறிய குறைகளோடு இருந்தாலும், ‘ரூட்’ படத்தை ரசிக்கக்கூடியதொரு சமூக அரசியல் கலந்த த்ரில்லராக இயக்குநர் உருவாக்கியிருக்கிறார்.
