”கருப்பு நிறத்தை வைத்து கடவுளை சீண்டும் கூட்டம் தமிழ்நாட்டில் உள்ளது” – பவன் கல்யாண் ஆவேசம்

“கருப்பு நிறத்தின் அடிப்படையில் கடவுள்களை நிந்திக்கின்றவர்கள் தமிழகத்தில் இருக்கின்றனர். இந்து மதத்தை பரிகாசம் செய்யும் அவர்கள், பிற மதங்களை எப்போது கேள்விக்குட்படுத்துகிறார்கள்?” என ஆந்திராவின் துணை முதல்வர் பவன் கல்யாண் கேள்வி எழுப்பியுள்ளார்.

இந்து முன்னணியின் ஏற்பாட்டில் மதுரையில் நடைபெற்ற முருக பக்தர்கள் மாநாட்டில் பங்கேற்ற அவர், தனது உரையில் கூறியதாவது:

“மதுரைக்கு வர எனக்கு அழைப்பு விடுத்தவர் முருகப் பெருமான். எனது வளர்ச்சிக்கு வழிகாட்டியதே முருகன். எனக்குத் தைரியம் அளித்ததே அவர்.

மதுரையுடனும் முருகனுடனும் பிணைப்பு ஆழமானது. அறுபடை வீடுகளிலேயே முதலும் கடைசியுமானவை மதுரையில் அமைந்துள்ளன. மதுரை, மீனாட்சி அம்மனின் நகரமாகக் கருதப்படுகிறது. மீனாட்சி அம்மன் என்பது பார்வதியின் ஒரு ரூபம் என்பதால், முருகனின் தாயாரும் இங்கேயே உள்ளார்.

முருகனின் தந்தையான சிவபெருமான், தமிழின் முதல் சங்கத்தை வழிநடத்தியவர். எனவே, இந்நகரத்தில் தந்தை, தாய், மகன் என இறையருளின் முழுமை காணப்படுகிறது. மதுரை மக்களின் சீரிய பாக்கியமே இதற்குக் காரணமாக இருக்கலாம்.

அந்த புண்ணியத்தின் விளைவாகவே, பசும்பொன் முத்துராமலிங்கத் தேவர் இங்கே அவதரித்தார். அவரை முருகனின் அவதாரமாக பலரும் நினைக்கிறார்கள்.

இன்று மீனாட்சி கோயிலில் குங்குமமும் பிரசாதமும் எளிதாகக் கிடைக்கிறது. ஆனால், ஒரு காலத்தில் அது இருட்டுக்குள் இருந்தது. 14ஆம் நூற்றாண்டின் தொடக்கத்தில் மாலிக் கபூர் மதுரையைத் தாக்கியபின், 60 ஆண்டுகளுக்கு கோயிலில் விளக்கே ஏற்கப்படவில்லை. ஆலயம் மூடப்பட்டிருந்தது. இது மதுரையின் இருண்ட காலமாக அமைந்தது.

பின்னர், 14ஆம் நூற்றாண்டின் முடிவில், விஜயநகர அரசரான குமார கம்பணன் மீண்டும் அந்த ஒளியை ஊற்றினார். இதிலிருந்து புரிந்துகொள்ளவேண்டியது: நமது மரபும், நம்பிக்கையும் அழிக்க முடியாதவை. எத்தனை கொடிய மனிதர்களும் வந்தாலும் நமது பண்பாட்டை ஒழிக்க இயலாது.

இந்த நாட்டின் அறம் கன்னியாகுமரியிலிருந்து காஷ்மீர் வரை பரவியுள்ளது. அது என்றும் நிலைத்து நிற்கும். இதுவே இந்த தெய்வீகத் தாய்நாட்டின் வலிமை.

முருகனின் உருவத்தில் நம் அறம் விரிந்துகொண்டு வருகிறது. அறம் என்பது தீமையை ஒழிப்பது. அனைவரையும் சமமாகப் பார்ப்பது. தவறைச் செய்தவர்களைத் தண்டிப்பதும் அறமே. அதற்கே ‘புரட்சி’ எனப் பெயர். அதனைச் செய்பவனே ‘புரட்சித் தலைவர்’. எனவே உலகின் முதல் புரட்சித் தலைவர் முருகனே.

இங்கு அனைவரும் ஒரே கடவுளுக்காகத் திரண்டிருக்கிறோம் – முருகனுக்காக. அவன் சமத்துவத்தின் சின்னமாகத் திகழ்கிறான்.

யாரோ ஒருவர், “முருகன் மாநாடு உத்தரப் பிரதேசத்தில் ஏன் நடக்கவில்லை?” என்று கேட்கிறார். இது தவிர்க்கவேண்டிய வகை பிரிவினை முயற்சி. இன்று முருகனைத் திட்டுபவர்கள், நாளை சிவனை, பின்னர் அம்மனை இழிவாகப் பேசலாம். இது மிகவும் ஆபத்தான சிந்தனை.

நான் 14 வயதில் சபரிமலைக்குப் போனவன். மைலாப்பூரில் பள்ளி கல்வியில் வீபூதி பூசி சென்றவன். சிலர் கேள்வி எழுப்பத் துவங்கியபோது, இந்த மாற்றங்களை உணர்ந்தேன். இந்த அனுபவம் பலருக்கும் உண்டு. ஆனால், நாம் எதையும் பெரிதுபடுத்தாமல் சகிப்பதற்குப் பழகியவர்கள்.

இந்துக்கள் மதச்சார்பற்ற விரிவான மனப்பான்மையுடன் இருக்கிறார்கள். மற்ற மதத்தவர்கள் தங்களது அடையாளத்தை கொண்டாடும்போது, அதே உரிமையை இந்துக்கள் பயன்படுத்தினால், மதவாதி எனக் குற்றம் சுமத்தப்படுகிறது. இது போலித் தன்மை.

எனது நம்பிக்கையை நான் கொண்டாட உரிமை உள்ளவன். அதற்கு நீங்கள் கேள்வி எழுப்ப முடியாது. உங்கள் நம்பிக்கையை நாங்கள் கேள்வி எழுப்பவில்லையே? அதே மரியாதையை நீங்கள் ஏன் பின்பற்ற முடியாது?

என் மதத்தை நீங்கள் மதிக்கவேண்டாம். ஆனால் அவமரியாதை செய்யாதீர்கள். முருகனைப் பற்றி கேட்பவர்கள், ஏன் அரேபியாவிலிருந்து வந்த மதங்களைப் பற்றி பேச முடியவில்லை? அவ்வளவா துணிச்சல் உங்களிடம்?

சீண்டாதீர்கள். அமைதியாக இருந்தாலும், சினங்கொள்வதைத் தவிர்க்க முடியாது. முருகன் தமிழ் கடவுள். ஆனால், அவர் எல்லா இடங்களிலும் இருக்கிறார். ஆந்திராவில் சுப்ரமணியராக, வட இந்தியாவில் கார்த்திக்கேயராக, தமிழ்நாட்டில் முருகராக வழிபடப்படுகிறார். ஆனால், அவருடைய அடித்தாள் தமிழ்நாட்டில்தான் உறைந்துள்ளது. அதனால்தான் மாநாடு இங்கே.

சிலர் நிறத்தின் அடிப்படையில் அரசியல் செய்கின்றனர். ஆனால் நமக்கு நிறம் முக்கியமில்லை. கிருஷ்ணனும், காலியும் கருப்பு. நாமோ அகத்தின் ஒளியைப் பார்க்கிறோம். ஆனால் இங்கு சிலர் கருப்பு நிறத்தைக் கொண்டு கடவுளை கேலி செய்கின்றனர். முருகனை சாடுகிறார்கள். கந்த சஷ்டி கவசத்தை பரிகாசம் செய்கின்றனர். ஜனநாயக உரிமை மூலம் அதைச் செய்கிறார்கள்.

என் நம்பிக்கையை, என் கலாச்சாரத்தை கேலி செய்யும் இவர்கள், இதையே மற்ற மதங்களைப் பற்றி சொல்ல முடியுமா? இந்து மதம் மட்டுமே இவர்களுக்குப் பரிசோதனைக்குரியதா?

ஏனெனில் நாங்கள் அமைதியாக இருப்போம். பொறுமையுடன் நடந்து கொள்வோம். மீனாட்சி கோயில் 60 ஆண்டுகள் மூடியிருந்தபோதும் அமைதியாக இருந்தோம். ஆனால், அதுவே இவர்களுக்குத் தைரியம் அளிக்கிறது.

இங்கு இருக்கின்ற முருக பக்தர்கள் ஒரு பார்வை பார்த்தாலே போதும் – கடவுளை அவமதிக்கிற கூட்டம் மறைந்து விடும். இது சிவனின் நெற்றிக்கண்ணைத் திறந்த பூமி. எவ்வளவு நாளைக்கு பொறுப்பது?

முருகனை இழிவாகப் பேசினால் உங்கள் உள்ளம் உடையவேண்டாமா? அவர் நம்மை காப்பாற்றுகிறவர். ஆனால் நாமும் அவருக்காக எதையாவது செய்ய வேண்டாமா?

இந்த மாநாட்டில் ஒரு முடிவுக்கு வாருங்கள். மின்னலைப் போல சுடட்டும், வெள்ளத்தைப் போல வெடிக்கட்டும்.

நான் உங்களிடம் அறிவிப்பு செய்கிறேன் – அநீதி எதிராக எழுவோம்! அறத்தின் போரில் முருகனைத் தொடர்ந்து நாமும் பங்கேற்போம். இந்த முருகன் படை, எதிர்ப்பைக் கடந்து வெற்றி காணும். இப்படை தோற்கவில்லை. எப்போதும் வெற்றி பெறும்!”