காட்டுநாயக்கன் சமூகத்திற்கு நேரும் புறக்கணிப்பு – மாணவன் முத்துக்கிருஷ்ணனின் தற்கொலை எழுப்பும் கேள்விகள்

தூத்துக்குடி மாவட்டத்தின் திருச்செந்தூர் அருகே பரமன்குறிச்சி என்ற சிறிய ஊரிலிருந்து வந்துள்ள மிக வேதனையான செய்தி தமிழகம் முழுவதும் அதிர்ச்சியை ஏற்படுத்தியுள்ளது. பரமன்குறிச்சி-சமத்துவபுரத்தில் வசிக்கும் முத்துக்குமார் – திருமணி தம்பதியினரின் மகனான முத்துக்கிருஷ்ணன் என்ற மாணவன், தற்கொலை செய்து கொண்டது, சமூகத்தில் நிலவும் பாகுபாடுகளையும், சமூகநீதி எனப் பெயரிடப்பட்ட அரசியலின் உண்மைத் தோற்றத்தையும் கேள்விக்குள்ளாக்குகிறது.

மாணவன் CSI அரசு உதவிபெறும் உயர்நிலைப் பள்ளியில் 10-ஆம் வகுப்பு படித்து வந்தார். அவருக்கு சாதிச்சான்றிதழ் இல்லாததால், பள்ளி நிர்வாகம் அழுத்தம் கொடுத்ததாக அவரது பெற்றோர் தெரிவித்துள்ளனர். முத்துக்கிருஷ்ணன் காட்டுநாயக்கன் (Scheduled Tribe) சமூகத்தைச் சேர்ந்தவர். ஆனால், இந்த சமூகத்தினருக்குச் சாதிச்சான்றிதழ் பெறுவது ஒரு நீண்டகாலப் பிரச்சினையாகவே இருந்து வருகிறது.

சாதிச்சான்றிதழ் – ஒரு சமூகத்துக்கு தொடரும் போராட்டம்

இந்திய அரசியல் அமைப்பில், பின்னடைவடைந்த சமூகங்களுக்கு இடஒதுக்கீடு, கல்வி மற்றும் வேலைவாய்ப்புகளில் முன்னுரிமை வழங்குவதற்காக, சாதிச்சான்றிதழ் என்பது ஒரு அடையாள ஆவணமாகிறது. ஆனால், காட்டுநாயக்கன் சமூகத்தினர் பல இடங்களில் தங்களின் சமூக அடையாளத்தை நிரூபிக்க முடியாத நிலைக்கே தள்ளப்பட்டுள்ளனர்.

நீதிமன்றங்களின் வழிகாட்டுதல்கள் இருந்தும், நிர்வாக முறையின் சாமர்த்தியக் குறைபாடுகள் காரணமாக, இந்த சமூகத்தினர் சாதிச்சான்றிதழைப் பெறுவதில் சிக்கல் எதிர்கொள்கின்றனர். இது போலிச் சான்றுகள், நிலபதிவுகள், வரலாற்றுச் சான்றுகள் ஆகியவற்றின் அடிப்படையில் நிரூபிக்க வேண்டிய நிரப்ப முடியாத கோரிக்கைகளால் தடுக்கப்படுகிறது. இதனால் பள்ளிப் படிப்புகளே குறைந்த அளவில் முடிக்கக்கூடிய சூழ்நிலையுடன் மாணவர்கள் போராட வேண்டியிருக்கிறது.

தற்கொலைக்கும் அரசின் பொறுப்பும்

முத்துக்கிருஷ்ணனின் மரணத்திற்குப் பிறகு, அவர் எழுதி வைத்த கடிதத்தில் பள்ளி தலைமையாசிரியர் உட்பட நான்கு பேரை குறிப்பிடுகிறார் – பியூலா, மேரி, சத்யா மற்றும் வளர்மதி. இவர்களே துன்புறுத்தியதாகவும், சாதிச்சான்றிதழ் வழங்காவிட்டால் தேர்வு எழுத முடியாது என்று கூறி அழுத்தம் கொடுத்ததாகவும் கூறப்படுகிறது.

இதற்குப் பதிலாக, தமிழக அரசு இந்த நான்கு பேரையும் இடைநீக்கம் செய்துள்ளது. ஆனால் இது போதுமானதா? மாணவன் ஒருவன் தனது வாழ்க்கையை முடிக்க வேண்டும் என எண்ணும் அளவிற்கு அழுத்தம் கொடுக்கப்பட்டிருக்கும்போது, அந்தக் கட்டமைப்பையும் – கல்வித்துறையையும் – அரசையும் பொறுப்புக்கு இழுத்தே ஆக வேண்டும். இது ஒரு தனிப்பட்ட விபத்தல்ல, ஒரு சமூகத்தின் ஏமாற்றத்தையும், அந்த சமூகத்தின் மீதான நிர்வாக அலட்சியத்தையும் பிரதிபலிக்கிறது.

நயினார் நாகேந்திரனின் கேள்வி – அரசைச் சுடும் சாட்டையடி

இந்த விவகாரத்தில், தமிழ்நாடு பாஜக மாநிலத் தலைவர் நயினார் நாகேந்திரன் எழுப்பிய கேள்விகள் முக்கியமானவை. “சமூகநீதி” என்று தினமும் பேசும் முதலமைச்சர் ஸ்டாலின் தலைமையிலான அரசே, காட்டுநாயக்கன் சமூகத்தை தவிர்த்து, அவர்களின் அடையாளத் தேவைகளை அலட்சியப்படுத்துவது ஏன்?

இந்த சமூக மாணவர்கள் 10 மற்றும் 12 ஆம் வகுப்புகள் கூட முடிக்க முடியாத அளவிற்கு கல்வி வாய்ப்புகளை இழக்கின்றனர். சாதிச்சான்றிதழின்றி அவர்கள் உயர் கல்விக்குப் பயணிக்க முடியாத நிலை உருவாகியுள்ளது. இது எளிதில் தவிர்க்கக்கூடிய நிர்வாக பிழை அல்ல. இது திட்டமிட்ட புறக்கணிப்பு எனவே, நாகேந்திரன் கூறுகிறார்: “மாணவனின் மரணத்திற்கு பாதி பொறுப்பை அரசே சுமக்க வேண்டும்!”

இது சமூகநீதி அரசா? அல்லது தேர்தல் வெற்றி மட்டுமே இலக்கா?

முதலமைச்சர் ஸ்டாலின் தலைமையிலான திமுக அரசு, 2021 இல் பதவிக்கு வந்தபோது “சமூகநீதி அரசு” என வாக்களித்தது. சாதி ஒழிப்பு, சமூக ஒற்றுமை, இடஒதுக்கீடு போன்றவைகள் முன்னுரிமை கொடுக்கும் துறைகளாக குறிப்பிடப்பட்டது. ஆனால், காட்டுநாயக்கன், இருளர், புலையர் போன்ற சமூகங்களின் அடிப்படை தேவைகளுக்கே தீர்வுகள் இல்லாமல் போய்விட்டன.

இது ஒரு தேர்தல் வெற்றி வரையிலான வாக்குறுதிகளாக மட்டுமே அமைந்ததா என்பதைக் கேள்விப்பட செய்யும் நேரம் இது. மக்கள் நம்பிக்கை வைத்து ஆட்சிக்கு வந்த அரசே ஒரு மாணவனை தற்கொலைக்கு தள்ளும் அளவிற்கு அவரது அடையாளத்தை உறுதி செய்ய இயலாத நிலைக்கு வந்திருப்பது மிகவும் கவலைக்கிடக்கிறது.

மாற்றத்திற்கான அழைப்பு

மாணவன் முத்துக்கிருஷ்ணனின் உயிர் வீணாகக்கூடாது. இது காட்டுநாயக்கன் சமூகத்தின் மட்டுமல்ல, ஒட்டுமொத்த தமிழக சமூகத்தின் விழிப்புணர்வுக்கான ஒரு கணம். அரசு:

• காட்டுநாயக்கன் சமூகத்தினருக்கு சாதிச்சான்றிதழ் வழங்கும் முறையை எளிதாக்க வேண்டும்.
• சமூகநீதி ஆணையம் இந்த விவகாரத்தில் உடனடி நடுவர்போல் செயல்பட வேண்டும்.
• கல்வி நிறுவனங்களில் மாணவர்கள் மீது எந்தவிதமான சமூக அடிப்படையிலான அழுத்தமும் வைக்கப்படாத வண்ணம் சட்டரீதியான நடைமுறைகள் உருவாக்கப்பட வேண்டும்.
• இவ்வகை மரணங்களுக்கு எதிராக தனி விசாரணை ஆணையங்கள் அமைக்கப்பட்டு, தடுப்புக்கட்டுப்பாடுகள் வகுக்கப்பட வேண்டும்.

முத்துக்கிருஷ்ணனின் மரணம், தமிழ்நாட்டின் கல்வி, சமூக, நிர்வாக அமைப்புகளின் பெரும் தோல்வியைக் காட்டுகிறது. ஒரே ஒரு சாதிச்சான்றிதழ் இல்லாததற்காக, ஒரே ஒரு மாணவன் தன் உயிரை கொடுத்திருக்கிறான். இது வேதனையா? அல்லது ஒரு சமூகமாக நாம் வெட்கப்பட வேண்டியதா?

பொதுமக்கள், அரசியல்வாதிகள், சமூக அமைப்புகள், கல்வியாளர்கள் – அனைவரும் ஒன்றிணைந்து இவ்வகை மரணங்கள் நிகழவில்லையென பாதுகாக்க வேண்டும். இது ஒரு மாணவனின் மரணம் மட்டும் அல்ல, சமூகத்தின் ஒழுங்கையும், அதிகாரத்தின் பொறுப்பையும் சோதிக்கும் கண்ணாடியாக இருக்கிறது.